Terapia ręki:

Dla kogo?

Dla dzieci, które mają trudności w czynnościach związanych z motoryką małą, w tym z nauką pisania.

Dorośli, np.  po urazach, złamaniach, w chorobach reumatycznych.

Zgłoś się, gdy Twoje dziecko:

– niechętnie rysuje,
– nie wychodzi mu kreślenie szlaczków,
– ma trudności z posługiwaniem się nożyczkami,
– nieprawidłowo trzyma ołówek,
– słabiej radzi sobie z umiejętnościami typu wiązanie sznurówek,
– zbyt mocno lub zbyt słabo naciska na przyrząd do pisania,
– nieco starsze, w szkole pisze nieczytelnie,
– nie trzyma się liniatury.

Skąd biorą się tego rodzaju trudności?

Zaburzenia grafomotoryczne, bo one są przyczyną, wynikają z wielu różnorakich problemów. Czasem przyczyna jest jedna, częściej jednak połączenie kilku trudności. Mogą to być problemy w percepcji wzrokowej, koordynacji wzrokowo-ruchowej, nieprawidłowe napięcie mięśniowe, zaburzenia czucia, słaba kontrola posturalna, trudności w koordynacji bilateralnej lub ustalaniu wzorców lateralizacji.

Co można zrobić?

Na podstawie obserwacji, wywiadu z rodzicami oraz diagnozy zostanie opracowany program terapeutyczny.  We współpracy z rodzicami podejmujemy trening zaburzonych funkcji. Pamiętaj- trening czyni mistrza!

Dobrane indywidualnie i dostosowane do aktualnych możliwości psychofizycznych ćwiczenia będą obejmowały: ćwiczenia motoryki dużej i reakcji równoważnych, stabilizacyjne, ćwiczenia percepcji czuciowej (propriocepcja i dotyk), rozwijanie percepcji wzrokowej ( w tym ruchomość gałek ocznych), ćwiczenia koordynacji bilateralnej i lateralizacji, manipulację i cięcie, kształtowanie prawidłowego chwytu, doskonalenie grafomotoryki.

Jakie efekty?

Zależą od systematycznej pracy, zaangażowania oraz współpracy. Można oczekiwać:

– wzrostu ogólnej sprawności ruchowej,
– usprawnienie nadgarstka oraz ruchomości wszystkich stawów palców, wzmocnienie mięśni palców i dłoni,
– poprawa w zakresie koordynacji i współdziałania rąk,
– udoskonalenie ruchów precyzyjnych rąk,
– wzmocnienie obręczy barkowej,
– utrwalenie prawidłowego chwytu narzędzia pisarskiego,
– wzrost poziomu umiejętności szkolnych oraz motywacji do nauki,
– poprawa w zakresie czytelności i poziomu graficznego pisma,
– zwiększenie samodzielności w czynnościach samoobsługowych,
– poczucie sprawczości,
– wzmocnienie koncentracji uwagi na zadaniu,
– poprawa umiejętności planowania ruchu,
– przyrost umiejętności przekraczania linii środka ciała,
– pobudzenie czucia powierzchownego i głębokiego,
– w przypadku problemów neurologicznych  lub ortopedycznych,
– zwiększenie zakresu ruchomości w stawach oraz wzrost siły mięśniowej.